Dziembowski.pl
www.dziembowski.pl - Żubr - The European Bison - The Białowieża Forest - World Heritage Site
Zbigniew  Dziembowski Tel:  (+48) 322 380 680   |   Fax:  (+48) 322 380 680   |   Email:   zbigniew(@)dziembowski.pl
Zbigniew Dziembowski   |   Tel./Fax:  (+48) 322 380 680   |   Email:  zbigniew(@)dziembowski.pl

Linki :   heinz-soyer.pl  -  ratownictwo.com.pl  -  dziembowska.pl  -  langaindustrial  -  resqtec.pl  -  sava  -  vetter.pl  -  wodkan.eu  -  zumro.pl  -  soyer.co 

PL  |  EN  |  DE 

ZAMIAST WSTĘPU     

zamieszczam   fragment   opisu   początków   rodziny   Dziembowskich   opublikowany   w   1911   roku   przez   historyka Stanisława   Karwowskiego   (1848-1917),   autora   ponad   300   prac   dotyczących   historii,   polityki,   historii   literatury, historiografii i podróży:    "   Pomian   jest   to   imię   praojca   rodu   szlacheckiego   polskiego   Pomianów,   mających   w   herbie   w   polu   żółtym   głowę   żubra   z mieczem   z   góry   na   dół   od   prawego   rogu   w   niej   zatopionym.   Pierwotnie   imię   praojca   służyło   jako   hasło,   zawołanie ( proclama ),    na    które    ród    cały    stawał    pod    wspólnym    znakiem    stanniczym,    wojennym,    czyli    chorągiewnym.    Znak    zaś stanniczy   ( signum   militare )   wyobrażał   na   wysokim   drewcu   runę   wiązaną,   z   dwóch   run   skandynawskich   złożoną,   z   których druga   była   zawsze   runą   tyr   –   symbolem   boga   wojny.   Z   czasem   proklamacya    stała   się   nazwą   znaku   wojennego.   Znakom runicznym,   o   których   znaczeniu   już   w   wieku   XIII   nikt   w   Polsce   nie   miał   najmniejszego   wyobrażenia,   zaczęto   na   schyłku tego   wieku   nadawać   formy   zbliżone   do   przedmiotów   znanych,   dających   się   opisać,   więc   odpowiadających   wymogom zachodnioeuropejskiej   heraldyki.   Tym   sposobem   powstały   herby   szlachty   polskiej.   W   niektórych   z   nich   dawne   znaki runiczne   pozostały   widoczne,   na   przykład   w   herbach   Ogończyk,   Drogosław,   Odrowąż,   w   innych,   jak   w   herbie   Wieniawitów i spokrewnionych z nimi Pomianów, ślad znaków runicznych całkiem zaginął. Najstarszym   historycznym   rodu   Pomianów   przedstawicielem   był   komes   Pomian,   obecny   na   dworze   książąt   Bolesława Kędzierzawego i Henryka sandomierskiego przy poświęceniu kościoła w Łęczycy w roku 1161. [...]   Jak    od    imion    osobowych    wzięło    początek    wiele    nazw    miejscowości,    tak    później,    w    XV,    a    jeszcze    w    XVI    wieku,    od miejscowości   przybierano   nazwiska   familijne   z   końcówką            -ski .   Tak   przybrała   od   Pomianowa   jedna   gałąź   Pomianów nazwę    Pomianowskich.    Inne    gałęzie    nazwały    się    Łubieńskimi,    Kołudzkimi,    Nieżychowskimi,    Dziembowskimi     od posiadłości,   jakie   do   nich   należały,   wszyscy   zaś   tego   samego   herbu,   choć   innego   nazwiska,   tworzyli   ród   -   byli   stryjcami herbowymi. W   roku   1278   zachodzi   jako   świadek   w   przywileju   księcia   wielkopolskiego   Przemysława   II   komes   Mikołaj   zwany   Samb,   być więc   może,   że   od   jego   przydomku   powstała   nazwa   wsi   Sambowo,   z   której   pisał   się   w   1364   roku   Andrzej,   występujący   jako świadek    w    dokumencie    Mściwoja,    podkomorzego    krakowskiego,    starosty    bydgoskiego.    Sambowo    zaś    jest    wedle wszelkiego   prawdopodobieństwa   pierwotną   nazwą   Dziembowa   pod   Ujściem ,   zwanego   w   najstarszych   aktach   grodzkich nakielskich   Dzambowo ,   Dzyambowo ,   Dyambowo ,   co   też   przypuszczał   wydawca   Kodeksu   Wielkopolskiego .   Dziedzice   tej włości   z   rodu   Pomianów,   którzy   w   XV   wieku   przyjmują   nazwisko   Dziembowski ,   pochodzili   z   Nieżychówka   w   powiecie nakielskim."  Stanisław Karwowski, Poznań, 6 XII 1911
www.dziembowski.pl - Rodzina DZIEMBOWSKI, XVIII w - Teofil Dziembowski www.dziembowski.pl - Rodzina DZIEMBOWSKI, XX w - Władysław Dziembowski

Rodzina DZIEMBOWSKI, XIX w.   

Adam  Dziembowski Zdjęcia rodzinne ze zbiorów autora. 

więcej

Rodzina DZIEMBOWSKI, XX w. 

Władysław  Dziembowski Zdjęcia rodzinne ze zbiorów autora.  

więcej

Rodzina DZIEMBOWSKI, XVIII w.  

Teofil  Dziembowski Zdjęcia rodzinne ze zbiorów autora. 

więcej

www.dziembowski.pl - Rodzina DZIEMBOWSKI, XIX w - Adam Dziembowski
     Dziembowski.pl
www.dziembowski.pl - Żubr - The European Bison - The Białowieża Forest - World Heritage Site
Zbigniew  Dziembowski Tel:  (+48)  322 380 680   |   Fax:  (+48)  322 380 680 Email:   zbigniew(@)dziembowski.pl

Rodzina DZIEMBOWSKI, XIX w.   

Adam  Dziembowski Zdjęcia rodzinne ze zbiorów autora. 

więcej

Zbigniew Dziembowski  |  Tel./Fax: (+48) 322 380 680  |                   Email:  zbigniew(@)dziembowski.pl

PL  |  EN  |  DE 

Rodzina DZIEMBOWSKI, XVIII w.  

Teofil  Dziembowski Zdjęcia rodzinne ze zbiorów autora. 

więcej

www.dziembowski.pl - Rodzina DZIEMBOWSKI, XVIII w - Teofil Dziembowski

Rodzina DZIEMBOWSKI, XX w. 

Władysław  Dziembowski Zdjęcia rodzinne ze zbiorów autora.  

więcej

www.dziembowski.pl - Rodzina DZIEMBOWSKI, XX w - Władysław Dziembowski

ZAMIAST WSTĘPU     

zamieszczam      fragment      opisu      początków      rodziny Dziembowskich     opublikowany     w     1911     roku     przez historyka       Stanisława       Karwowskiego       (1848-1917), autora   ponad   300   prac   dotyczących   historii,   polityki, historii literatury, historiografii i podróży:    "   Pomian   jest   to   imię   praojca   rodu   szlacheckiego   polskiego Pomianów,   mających   w   herbie   w   polu   żółtym   głowę   żubra   z mieczem     z     góry     na     dół     od     prawego     rogu     w     niej zatopionym.    Pierwotnie    imię    praojca    służyło    jako    hasło, zawołanie     ( proclama ),     na     które     ród     cały     stawał     pod wspólnym        znakiem        stanniczym,        wojennym,        czyli chorągiewnym.      Znak      zaś      stanniczy      ( signum      militare ) wyobrażał   na   wysokim   drewcu   runę   wiązaną,   z   dwóch   run skandynawskich   złożoną,   z   których   druga   była   zawsze   runą tyr   –   symbolem   boga   wojny.   Z   czasem   proklamacya    stała   się nazwą    znaku    wojennego.    Znakom    runicznym,    o    których znaczeniu     już     w     wieku     XIII     nikt     w     Polsce     nie     miał najmniejszego   wyobrażenia,   zaczęto   na   schyłku   tego   wieku nadawać      formy      zbliżone      do      przedmiotów      znanych, dających     się     opisać,     więc     odpowiadających     wymogom zachodnioeuropejskiej   heraldyki.   Tym   sposobem   powstały herby   szlachty   polskiej.   W   niektórych   z   nich   dawne   znaki runiczne     pozostały     widoczne,     na     przykład     w     herbach Ogończyk,    Drogosław,    Odrowąż,    w    innych,    jak    w    herbie Wieniawitów    i    spokrewnionych    z    nimi    Pomianów,    ślad znaków runicznych całkiem zaginął. Najstarszym            historycznym            rodu            Pomianów przedstawicielem    był    komes    Pomian,    obecny    na    dworze książąt          Bolesława          Kędzierzawego          i          Henryka sandomierskiego   przy   poświęceniu   kościoła   w   Łęczycy   w roku 1161. [...]   Jak    od    imion    osobowych    wzięło    początek    wiele    nazw miejscowości,   tak   później,   w   XV,   a   jeszcze   w   XVI   wieku,   od miejscowości   przybierano   nazwiska   familijne   z   końcówką         -ski .   Tak   przybrała   od   Pomianowa   jedna   gałąź   Pomianów nazwę       Pomianowskich.       Inne       gałęzie       nazwały       się Łubieńskimi,                  Kołudzkimi,                  Nieżychowskimi, Dziembowskimi     od    posiadłości,    jakie    do    nich    należały, wszyscy    zaś    tego    samego    herbu,    choć    innego    nazwiska, tworzyli ród - byli stryjcami herbowymi. W   roku   1278   zachodzi   jako   świadek   w   przywileju   księcia wielkopolskiego     Przemysława     II     komes     Mikołaj     zwany Samb,    być    więc    może,    że    od    jego    przydomku    powstała nazwa   wsi   Sambowo,   z   której   pisał   się   w   1364   roku   Andrzej, występujący     jako     świadek     w     dokumencie     Mściwoja, podkomorzego       krakowskiego,       starosty       bydgoskiego. Sambowo   zaś   jest   wedle   wszelkiego   prawdopodobieństwa pierwotną   nazwą   Dziembowa   pod   Ujściem ,   zwanego   w najstarszych     aktach     grodzkich     nakielskich     Dzambowo , Dzyambowo ,    Dyambowo ,    co    też    przypuszczał    wydawca Kodeksu     Wielkopolskiego .     Dziedzice     tej     włości     z     rodu Pomianów,     którzy     w     XV     wieku     przyjmują     nazwisko Dziembowski ,     pochodzili     z     Nieżychówka     w     powiecie nakielskim."  Stanisław Karwowski, Poznań, 6 XII 1911
www.dziembowski.pl - Rodzina DZIEMBOWSKI, XIX w - Adam Dziembowski
MENU NAWIGACYJNE MENU NAWIGACYJNE